Begin deze maand werd ze 59 jaar jong. Dat betekent dat ze een kleine 40 jaar geleden haar geboortedorp verliet. En nu is ze er terug. Om met haar unieke glaskunst de expositie ‘Roots’ letterlijk glans te geven.

Glaskunst is een specialisatie geworden van Ans. In 2003 sloeg ze die weg in. En die blijkt succesvol te zijn. Als ik vraag of ze al vaak heeft geëxposeerd, verwijst ze naar haar website. Het zijn zoveel expositiemomenten- en locaties dat het inderdaad, zoals ze zelf al aangeeft, teveel is om op te noemen. Het geeft aan dat ze in haar vak een ‘bezige bij’ genoemd mag worden, maar ook een kunstenaar van wie het werk in het oog springt. In tal van galerieën en expositieruimtes in ons land is werk van Ans’ hand te vinden. In het buitenland heeft ze ook al meerdere keren haar visitekaartje achtergelaten, zoals in het Corning Museum of Glass in New York en dit jaar in het Toyoma Glass Art Museum in Japan.

Natuur als inspiratiebron

Deze oud-Sluziger is haar hele leven lang al bezig met kunst. Voordat ze overstapte op de glaskunst hield Ans zich bezig met het kunstzinnig en scheppend bezig zijn met andere materialen. “Vooral toegepaste kunst”, geeft ze aan. “Was in dat kader vooral druk met styling van evenementen en feesten, was vormgevend bezig.” Het huidige werk van Ans Bakker bestaat uit organische figuren en landschappen. Met name dat laatste kan als heel herkenbaar ‘Ans Bakker’ worden gezien. “Mijn inspiratie haal ik uit de natuur”, licht Ans toe. “De eeuwige natuur en dan vooral de grens tussen land en water waar de diepte onzichtbaar is en alles spiegelt.”

Stortvloed aan herinneringen

Ans woont tegenwoordig in Amersfoort. Op haar 21e vertrok ze uit Zwartsluis. Ze vindt het vertrouwd er nu weer terug te zijn. “Het is altijd vertrouwd, hoewel ik er een echt thuis mis. Ik zou er graag nog eens een tijdje verblijven. Misschien wel in een ‘artist in residence’ locatie.” En uit dat laatste mag je opmaken dat deze omgeving dus ook weer als een hernieuwde inspiratiebron zou kunnen dienen.

En inspiratie opdoen in haar geboortedorp- en streek kan, zo lijkt het, ook nauwelijks een probleem zijn. Want als Ans gevraagd wordt naar haar herinneringen aan Zwartsluis, volgt er een opsomming die in lengte die van haar vele exposities minimaal evenaart of misschien zelfs wel overtreft. Een kleine selectie: “Heerlijke Kragge-tochten, kanoen, zwemmen, het riet, de klanten in de winkel van mijn ouders, schilderlessen bij Freddy Weijs, de roeimarathon naar Grouw, sigaren roken van toesebolten, het Buitenkwartier toen het nog een straat vol winkels was, de fietsen die uit onze steeg werden gestolen en die we altijd terugvonden bij de veerpont naar Genemuiden. de friet van Menger, de Shalomschool met de meesters Hobo en Knoeff. Zoveel mooie herinneringen. Het zijn flarden natuur, warmte , mensen, verf en techniek. Maar vooral de bomen, het water, de sloten en de natuur.”

Foto: Ans Bakker: “Ik wil mijn glaslandschappen iets menselijks geven.” (Foto’s: Henk Kuik/Anja Bos)

Artikel aangepast op Maandag 19 december 2022.