8 mei 2019 Ik pak mn koffer, een kleine, dan kan ik in Detroit makkelijk overstappen naar Elmira, Corning NY. Ik neem nog snel een boek mee en kies Vincent's boek. Misschien fijn te lezen hoe hij het deed. Later in mijn hotel lees ik: Met Van Gogh begint het drama van de kunstenaar die zich buitengesloten voelt van een samenleving die niets met zijn werk doet en van hem een onaangepaste persoon maakt, een kandidaat voor de waanzin. Dat geldt niet alleen voor Van Gogh: een pragmatische samenleving die in werk slechts een winstoogmerk ziet, kan iedereen verstoten die nadenkt over de toestand en het lot van de mensheid en die het slechte geweten van de anderen blootlegt. Aldus de achterzijde van de kaft...... In het vliegtuig 3 uren later speelt ook Vincents film. “At Eternity’s Gate” mooier kan ik het niet maken❤️ Na ongeveer 5 uur in de lucht is buiten het licht zo helder dat iedereen de raampjes dicht heeft en film kijkt. We vliegen over een prachtig ijslandschap van de Noordelijke Atlantische oceaan en Canada. Prachtige bergen als grintstructuren zwart asfalt met witte sneeuw. Witte rivieren van ijs en donkergrijze glooiende bergjes. Zwarte slingers van donker bevroren water met witte sneeuwranden. Witte pluizewolken als bomen hangen erboven keurig in rijtjes. Er zijn ook wegen te zien. Hele lange oneindige rechte wegen. Daarna kijk ik een volgende film: Artic, een prachtige film over een vliegtuig wat neestort in het poolgebied.....Ik weet nu hoe ik moet overleven in de kou. I Ik kom aan in Detroit. Nee geen bagage: “Welcome home mem” begroet iemand me. Als ik door de douane ga hoop ik dat mijn glittertasje met tientallen glazen mosselmedaillons niet ondekt wordt..... het is een uur voordat Ajax speelt want de douanier vraagt me wat ik kom doen, waar ik verblijf, of ik verkoopwaar heb aan te geven, business or holliday, en of ik Ajax ken;) Ik moet vreselijk lachen en het ijs is gebroken. Ik wacht 3 uur op de volgende vlucht waarin alle weersvoorspellingen zijn af te lezen van de voorbijgangers. Na het wachten worden alle rangen en standen vliegtickets keurig omgeroepen naar de omstanders niet verder als 2 meter van de incheckbalie. Mijn 4cm boven de breedte maatkoffertje past niet op rolletjes door het gangpad dus dat wordt dragen. Alsof ik de trein neem ga ik op mn stoel zitten 26j. In drie kwartier zijn we in een groene oase beland. Fris, helder, ruim, laag en vlak met heuvels van bomen. Nog niet alles groen maar dat wil het wel. Binnen een half uur heb ik een rondleiding van de taxi en beland ik in mijn hotel terug in de jaren 70. Bekaf.